Afgelopen zaterdag zijn we vertrokken vanaf de Oostzeekust en zijn we verder gereisd in de richting van Berlijn. We staan nu in het Naturpark Uckermärkische Seen in het plaatsje Himmelspforte. Het stadje stelt niet veel voor, maar de camping is mooi gelegen aan een van de vele meren in dit gebied.

 

Hier vlakbij ligt het gehucht Ravensbrück waar tijdens de Tweede Wereldoorlog een concentratiekamp was voor met name jonge vrouwen. We zijn er op de fiets naar toegereden en hebben de verhalen gelezen op de vele borden die er staan. De weinige overlevenden van het kamp vertellen op de borden heel beeldend hoe het er indertijd aan toe ging. Je ziet het gewoon voor je en het bezorgt je koude rillingen. Schrijnend is ook om te weten hoe de selectie werkte voor wie nog even mocht blijven leven en wie niet.

 

Tegen het einde van de oorlog naderde het Rode Leger en zijn er in korte tijd nog snel 5.000 mensen vermoord om de sporen van wat daar allemaal gebeurde zoveel mogelijk uit te wissen. De getuigenissen bewijzen het tegendeel. Je leest ook hoe men in deze tijd scherp veroordeelt wat er toen gebeurde in termen van ongekende criminaliteit en massamoord en dat dit nooit meer mag gebeuren. Langs het fietspad naast het voormalige kamp staan borden die je vooral uitnodigen om er kennis van te nemen en er van te leren. De duitsers lopen dus beslist niet weg voor hun verleden. We hebben dit op andere plekken ook al gezien.

 

Je moet er natuurlijk wel even van bijkomen, maar het vervolg van de fietstocht door het prachtige gebied zorgt er wel voor dat je kunt genieten van het moois dat deze streek te bieden heeft. Overigens blijven we hier niet lang en gaan we morgen weer een stukje verder.